เจ็บจนพอ...พอแล้วกับการที่ไม่มีค่า

คือว่าผมอยากดัดฟันพอไปหาหมอหมอบอกต้องถอนฟัน2ซี่แล้วต้องฉีดยาชาซึ่งผมเป็นคนกลัวเข็มมากแค่เห็นหมอเตรียมเครื่องมือน้ำตาก็จะไหลแล้วผมเลยอยากรู้ว่ามันเจ็บเท่ากับฉีดยาที่แขนไหมแล้วเขาบอกว้ามียาชาแบบทาให้ก่อ

ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน สั้นๆ กำลังหมดแรง เพราะรู้ตัวช้าว่ารักเธอ ไม่ค่อยได้คุยกัน แล้วเธอก็มีคนอื่น เธอจริงใจจริงจังกับเธอ ส่วนเรามีน้ำตาไหลในใจ เธอคงคิดว่าเราเฉยชาใส่เธอเพราะไม่รู้สึกอะไรกับเธอดิ เราคง

อ่านย้อนหลังในสปอยล์ Chapter 9 อีกสักครั้ง เช้าวันต่อมาผมตื่นขึ้นมาตั้งแต่ 7 โมงและนอนต่อไม่หลับเหมือนเคย ขณะที่วิวยังหลับอยู่ ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเธอทำงานเสร็จและได้

คือเราเลิกกันกับแฟนเก่ามาได้หลายเดือนแล้วแหละ แต่ยังตัดใจจากเขาไม่ได้ซะที เวลาที่เมาทีไร มักจะไปหาเขาตลอด แฟนเก่าเขาพักอยู่กับน้องชายเขา2คนในห้อง และเวลาที่เราไปหาเขาถึงห้อง เขาก็จะรีบหยิบกระเป๋าและพา

“เหมันต์จับฉ่าย ณ เหมันต์ที่ผันผ่าน” #‪#‎เหมันต์กวี‬## ..…โปรดเถิดสุริยา เลื่อนเวลาให้คนเหงา หมอกนี้เคยมีเรา แม้นกายหนาวมิร้าวใน มือจับ..อุ่นถึงสรร- -พางค์กายสั่นมิหวั่นไหว วอ

ในวันนั้น เธอบอกมา ว่าไม่รัก ฉันเจ็บหนัก จนน้ำตา เกือบจะไหล ฉันเก็บกด ความเจ็บซ้ำ ไว้ข้างใน บอกเธอไป ว่าเข้าใจ อย่าห่วงเลย พยายาม.....ทำนิ่งเฉย ไม่ไหวหวั่น พยายาม.... หักห้ามมันโอ้ใจเอ๋ย พยายาม....หั

ซึ่งเรากับผู้ชายคนนี้คบกันมา 10 เดือนแล้วค่ะ เค้าเป็นชาวอาหรับคูเวต เค้าบินมาหา 2 ครั้งแล้ว แต่แม้จะคบกันมาสักพักแต่เราไม่เคยบอกรักกันเลยสักครั้งแบะก็คุยกันมาตลอดแม้เค้าจะกลับประเทศไปแล้ว เข้าเรื่องเล